MILOU
DOOR HET LABYRINT VAN MIJN BREIN
ISBN 978-178280-808-4
Wat doe je als je hartinfarcten- en een herseninfarct (CVA) doormaakt? Hoe houd je de moed erin? In dit boek vertelt de auteur over zijn worstelingen in het dagelijks leven en hoe hij de moed erin houdt.
Hij begint met verschillende anekdotes uit zijn jeugd en zijn groeiende fascinatie voor techniek. Die fascinatie wordt op de proef gesteld door opeenvolgende reorganisaties in bedrijven waar hij werkt. Vanaf zijn 53e wordt hij verrast door twee hartinfarcten en 10 jaar later door een herseninfarct. Dat heeft een behoorlijke impact op zijn leven. Met behulp van Milou probeert hij positief te blijven.
Na 3 maanden in een revalidatiekliniek zoekt hij thuis manieren om om te gaan met moeheid, geheugen en planning. Hij weet de moed erin te houden en de frustratie dat niet alles meer is zoals vroeger te overwinnen.
Met dit verhaal hoopt Hub inspiratie te bieden voor iedereen die herstelt van een niet aangeboren hersenletsel (NAH).
Recensie in Hersenletsel magazine:
klik voor vergroting
Tekst uit bovenstaande recensie van de hersenstichting, nu leesbaar:
In _Korte hoofdstukken is “Milou, het persoonlijke en ontroerende verhaal van Hub. Handels (1953). Het start met jeugdherinneringen, zijn opleiding elektronica de afstudeerrichting computertechniek, zijn werk en het gezin: echtgenote Nellie en de zonen Mark, Ron en Erik.
Er volgen moeilijke jaren op zijn werk, een burn-out, een zware hartinfarct in 2006 door een verstopte kransslagader een delier op de IC, een ontslag in 2011 en een hartinfarct in 2013. In de jaren daarna volgen er nierproblemen. Vijf jaar geleden kwam er een CVA, gevolgd door epilepsieaanvallen. Hub beschrijft de intensieve en maandenlange revalidatie, het aanpassen aan de nieuwe situatie en wat hem vreugde geeft: het werken aan de modelspoorbaan, muziek maken, het schrijven van boeken, elektronica, computertechniek en het bouwen van robot Rosy. Ook is er ruimte voor de beleving van zijn echtgenote en zijn oudste zoon. De laatste heeft als ontwerper de intrigerende omslag verzorgd. Aan het eind van het boekje wordt duidelijk wie “Milou” is. Het schrijven was voor auteur een goede
ervaring om zijn indrukwekkende herinneringen op te schrijven en hij hoopt NAH getroffenen met zijn verhaal te inspireren.
Hub,
Ik heb jouw boek ontvangen en aan een stuk uitgelezen. Indrukwekkend en erg aangrijpend. Heel goed geschreven. Dit ondanks het feit dat ik de laatste jaren niet meer zo’n grote lezer ben. Jouw boek raakte mij enorm. En dat niet omdat wij elkaar kennen, Ik voel en weet wat je hebt doorgemaakt. Ik weet ook hoe belangrijk dan een lieve echtgenote, kinderen, familie en vrienden zijn. Maar ook hoe groot de rol is van relativeren en bovenal positie te blijven denken. Ik geef het boek door aan mijn kinderen. Hub, halt die Ohren steif.
MILOU, een boek welke een aanrader is voor iedereen! Hub je vertelt een eerlijk verhaal, begrijpelijk geschreven, ontroerend, pakkend en leerzaam hoe we ondanks heel moeilijke momenten in het leven toch de draad weer op kunnen pakken en de moed erin houden. Ik heb veel bewondering voor je doorzettingsvermogen Hub en ga je boek nog vaak promoten, want dit is voor iedereen een aanrader. Heel veel dank dat je de moed had om dit boek te schrijven.
Ik heb, evenals de andere, “Milou, door het labyrint van mijn brein”, in een keer uitgelezen.
Ik heb ook het eerste deel met een glimlach gelezen omdat hier ook voor mij leuke herinneringen in zaten.
Bij het lezen van het tweede deel en bij de presentatie op 29 januari 2020 heb ik menig keer een brok in de keel gehad en soms een traantje gelaten.
Wat een lichamelijke tegenslagen kan je hebben.
Milou laat echter zien dat je een knokker bent met als resultaat:
Toch nog uitvoeren van je vroegere hobby’s (muziek, trein, knutselen etc.)
en als nieuwe hobby het schrijven van boeken.
Via een vriend op jouw website gekomen. Jou naam zei mij iets. Ben benieuwd of mijn naam jou nog iets zegt. Ga jouw biografie lezen.
Fijn Wim, bedankt.
Bij jouw naam gaat bij mij helaas geen belletje rinkelen. De meeste belletjes zijn verdwenen in mijn hoofd….
groet, Hub.
Indrukwekkend boek Hub !
P.s. Had jou via contact een Pb gestuurd. Ontvang geen terugkoppeling of dit aan is gekomen.
Dankje Wim.
Hub,
ik keek (toevallig) weer eens op jouw website en zag staan:
Hub Handels 3 maart 2020 om 10:16- Antwoorden
Fijn Wim, bedankt.
Bij jouw naam gaat bij mij helaas geen belletje rinkelen. De meeste belletjes zijn verdwenen in mijn hoofd….
groet, Hub.
Wim Heijnen is ook een goede vriend van mij geweest in mijn jonge jaren en tegenwoordig heb ik net als met jou, nog af en toe contact met hem.
Wim woonde in Swalmen, toen ik nog tot 1974 bij mijn ouders woonde, tegenover mij achter de spporlijn van Roermond naar Venlo.
We gingen ook een aantal jaren samen naar de HTS in Venlo waar we beiden Electrotechniek studeerden.. Wim ging daarna werken en kwam bij het toenmalige ziekenfonds ZNL in Venlo terecht startend als operator van (Honeywell)Bull-computers. We hebben elkaar als families jaren beozcht n contact gehouden. Door de veranderende afstanden van elkaar is dat toen minder geowrden; Internet speelde nog geen rol.
Toen ik indertijd , Q2 1985, bij CCN in Heerlen kwam werken bij jou in de afdeling, hadden we te maken met de 5 Limburgse ziekenfondsen en kwam ik daar Wim opnieuw tegen, maar dan zakelijk als klant. Hij kende jou toen al jaren omdat hij frekwent contact had over Sperry-mainframes waarop de programma’s van ZNL draaiden.
Een mooie notalgische periode achteraf.
Misschien licht dit een tipje op van de sluier/ Fijne dag en tot gauw met Will samen.
Leuk, heel wat om bij te praten 😉
Hub, jouw presentatie vanmiddag bij SGL in Kerkrade, waarin je vertelde over jouw ervaringen met CVA zoals beschreven in jouw boek Milou, was in 1 woord: fantastisch. Dank er voor en ik zal het boek snel gaan aanschaffen. De belangstelling was groot. Fijn om jou en nog enkele andere oud-collega’s daar te ontmoeten die ook vol belangstelling waren.
Bedankt John. Ik heb er van genoten vond het fijn dat Jij en Wil erbij waren.
Veel leesplezier.
Het eerste deel van Milou vol anekdotes heb ik gelezen met een flinke glimlach op mijn gezicht. Het is zeer vermakelijk. Er komen veel leuke herinneringen langs uit de goede oude tijd.
Als ik dan het tweede deel begin te lezen krijg ik al gauw een brok in mijn keel. Het is bijna onvoorstelbaar wat je in tien jaar in een mensenleven aan bijna onoverkomelijke en letterlijk schokkende aandoeningen voor de kiezen kunt krijgen. En tòch, alleen al het schrijven van Milou betekent dat je je niet gewonnen hebt gegeven en ook niet geeft.
Het is een overwinning op de negatieve impact van ziektes met als resultaat een positieve kijk naar het heden en de toekomst. Kom laten we samen muziek maken!
Het boek is vlot en heel pakkend geschreven en ik kan me voorstellen dat andere CVA- en hartinfarctpatiënten er echt mee geholpen zijn en hun eigen zullen Milou ontdekken.
Hubert
Milou wint van Hub. Oftewel: Hub zet zichzelf speels op het juiste spoor.
Een boek waarik zeer vrolijk van werd!
Klinkt wellicht vreemd, als je het afzet tegen de vele tegenslagen die in het boek voorbijkomen. Maar de wilskracht, het geduld, het doorzettingsvermogen en de humor leggen via Milou de nadruk op het mogelijke en het positieve. Natuurlijk, de diepere laag van tegenslag, teleurstelling, woede en wanhoop klinken nadrukkelijk door; ze verschaffen het optimisme de noodzakelijke basis. Ontwikkeling via tegenstelling…
Lezen is denken met andermans hoofd. En in dit boek is dit nadrukkelijker aan de orde dan in menig ander boek. De spelende mens wint van de tobber. Zoveel is zeker… 🙂
Frank Verdel
‘Milou, door het labyrint van mijn brein’ in één ruk uitgelezen. Het persoonlijke verhaal van een jongen die al op heel jonge leeftijd getriggerd werd door alles wat met techniek te maken heeft en van de volwassen man die door een stressvolle baan in diezelfde techniek een burn-out kreeg, gevolgd door twee hartinfarcten, een herseninfarct, nierproblemen en epilepsieaanvallen. De auteur beschrijft dit alles met de nodige humor maar geeft ook uiting aan zijn frustraties. De manier waarop hij zaken aanpakt en oppakt, revalideert én geniet van alles wat wel nog mogelijk is, laat zien wat wilskracht kan bewerkstelligen en hoe je de moed erin houdt.
Naast musiceren, elektronica en computertechniek is ook modelspoor één van zijn vele hobby’s die als rode draad door dit boek lopen. Vandaar dat ik hier graag schrijf: ‘Milou’ leest als een trein! Korte hoofdstukken, leuke anekdotes en een aantal foto’s maken ‘Milou’ bijna tot een handleiding hoe om te gaan met tegenslag en deze te overwinnen. Een hoopvol boek!
Hub,
Dankjewel voor het mooie boek “MILOU” dat je hebt geschreven…
Ik heb het in één ruk uitgelezen en was zeer onder de indruk… met zelfs een traan van ontroering….
Knap hoe jij met behulp van “MILOU” zo terug hebt gevochten…en nog vecht.
Ook vond ik het heel mooi dat Nellie en Mark nog aan het woord kwamen…
Iedereen zou moeite moeten doen om een “MILOU” in zichzelf te ontdekken…
Véél succes met alles wat je nog gaat ontwikkelen en vooral nog veel schrijfplezier!
Ria
Mooi compliment,Ria. Dankjewel.